De grote paniek die je kan voelen in alledaagse, sociale situaties en wat daar allemaal fout kan gaan.

Twee vrouwen zitten vast in een muur. Samen proberen ze zich een avond waar alles mis ging te herinneren. De één begint in hoog tempo verhalen op te rakelen, uit angst voor de herinnering. De ander luistert, maar had niet echt dezelfde ervaring. Tot de waarheid pijnlijk duidelijk wordt.

In -NOT QUITE- onderzoekt Lotte hoe mensen zich gedragen in een ruimte waarvan ze weten en voelen dat ze er niet thuishoren. De grote paniek die je kan voelen in alledaagse, sociale situaties en wat daar allemaal fout kan gaan. Dat dat dan gebeurt en dat iedereen je dat ook nog kwalijk neemt. Een voorstelling gemaakt met een fascinatie voor het absurdisme van theaterschrijver Samuel Beckett.

Lotte Veronica Laurens (2000) studeerde aan de Toneelacademie Maastricht, de acteursopleiding. Ze houdt van absurdisme en poogt ‘het emotionele’ communicatief te maken in werk dat het publiek gunt om zelf te blijven associëren en fantaseren. Voor Lotte is het blijven zoeken naar een antwoord, boven het beantwoorden, het mooiste aan theater maken.